BRON: AD -  Pouw Jongbloed 12-06-22, 14:00

Badgasten genieten in het zonnetje in het Bosbad, in 2019. © Herman Stöver

Waar was jij op 31 juli 1981? Ik lag in het Bosbad in Lunteren, waar het urenlang motregende. We deden bal-tikkertje. Pingpongden tussendoor op de spekgladde betonnen tafeltennistafel.

Keken soms om het hoekje bij de kassa. Daar had mevrouw Talapessy bij gebrek aan verdere klandizie een kleine zwartwit-tv neergezet. Om beelden uit St. Pauls Cathedral in Londen op te vangen. Of schooljuf Diana wel ‘yes’ zou zeggen tegen Prins Charles.

Waterratten waren wij, elke dag van de zomervakantie - weer of geen weer - vertoefden wij in het allermooiste zwembad van Nederland. Prachtig gelegen in het Buurtbos. Ingeklemd tussen de hoge woudreuzen, met die glooiende vormen van de baden.  

In de jaren negentig wilde de gemeente Ede af van het uit 1937 stammende openluchtbad. Dat nóóit, was de stemming in Lunteren. Met een eigen stichting werd gebouwd aan een nieuwe toekomst.

Ik woonde al niet meer in het dorp. Het Bosbad bezocht ik sindsdien zelden. De laatste keer was zeker twaalf jaar geleden. Tot anderhalve week geleden.

Het oude kassahok bestond niet meer. De schuine kanten in het bad - levensgevaarlijk, wie heeft zijn knie of neus er niet aan gestoten - waren al eerder  verdwenen. Het zwemwater was wel verwarmd: 21 graden.

Cees Roelofsen liep er rond als badmeester. Dertig jaar geleden speelden wij in het eerste volleybalteam van DOS. Ik vooral omdat ik lang was. Hij als meedogenloze middenman die de ballen op de helft van de tegenpartij tegen de vloer ramde.

Die middag hoorde ik hem aan de waterkant trots praten over het bad. Ondertussen wakend over een groep middelbare scholieren uit Amersfoort, stoeiend in het water. Ik hoop dat Cees en al die andere warme pleitbezorgers van het in al zijn eenvoud o zo fraaie Bosbad nog jaren doorgaan. 

Op naar het eeuwfeest in 2037.